Sık sorulan bir soru: Tanrı var mı?
Bunun cevabı istiyoruz, deǧil mi? Eǧer Tanrı yoksa, onu aramak anlamsızdır. İncil'de bunu okuyoruz: Tanrı'ya gelmek isteyen, onun var olduğuna ve kendisi arayanları ödüllendireceǧine güvenmeli. (İbraniler 11:6) Tanrı'nın varlıǧının bilimsel ve matematiksel olarak ispatlanması mümkün deǧilse de bildiklerimizin birҫoǧu lehine konușur.
Evren.
Evreni tesadüfün neticesi olarak görürsek, birҫok yeni soru ortaya ҫıkar – ve hiҫbiri cevaplanamaz. Örneǧin “Büyük Patlama Teorisi”. İlk madde nereden gelmiștir? “Büyük patlama”dan bile hiçten birșey olușamaz. Evrim teorisi çok yaygındır, fakat saǧlam değildir: Dünyada hiçten nasıl bu kadar inanılmaz kompleks yașam türleri olușmuștur? Dolayısıyla hala bir teoriden bahsedilmektedir.
Anlașılan bir aҫıklama Kutsal Kitap’ta bulunmaktadır.
Başlangıçta Tanrı göğü ve yeri yarattı. (Yaratılış 1:1) Dünyamz “her zaman var olan” parçacıklarının mükemmel beraberliğinin tesadüf ürünü değildir. Bilakis anlıyoruz ki yaratılıșın arkasında büyük bir zeka ve akıl var olması gerekmektedir. Tüm gök varlıklarının Tanrı Sözü’yle düzenlendiğini, görülen şeylerin görülmeyenlerce oluşturulduğunu imanla anlamaktayız. (İbraniler 11:3) Yaratılıșın bașlangıcı ve kökeni Tanrı’dadır. Çünkü O söyleyince, her şey belirdi; O buyurunca, her şey var oldu. (Mezmur 33:9)
Doǧanın ve doǧa kanunlarının hayret verici düzeni ve biҫimlendirilmesi.
Evrenin genișliǧinden mikroskopik küçüklüǧündeki yaratıklarına kadar herșeyin bir düzeni var. Ancak düzen kendiliǧinden olușamaz ve doǧa kanunu da yasa koyucuyu ișaret eder. Dünyayı ve içindekilerin tümünü yaratan Tanrı. O, yerin ve göğün Rabbi olan Tanrı. (Elçilerin İșleri 17:24)
Yaradan'a dair en açık ișaret insanın ta kendisidir.
RAB Tanrı Adem'i topraktan yarattı ve burnuna yaşam soluğunu üfledi. Böylece Adem yaşayan varlık oldu. (Yaratılıș 2:7) Hayvanların aksine insan bir “kișiliǧe” sahiptir. O düșünüp isteyip hissedebilen biridir. Onun vicdanı var, o aklı bașında karar verebilir artı iyinin ve kötünün arasında ayırt edebilir. Sevgi ve tutkuya muktedir olur. Fakat herșeyden önce onun Tanrı’ya derin bir özlemi var. Tüm özellikleri nereden geldi? Kimden aldı? Evrimden veya bir sürü rastlantıdan çıkmıș olamaz. İnsan tesadüf deǧildir. Birçok mezmur (ilahi) yazmıș olan Kral Davut'un söylediǧi gibi: Ya RAB, Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim. (Mezmur 139:14)