ما تصورات بسیاری درباره آنچه بعد از مرگ ممکن است اتفاق بیافتد، داریم. بعضی معتقدند که همه چیز تمام میشود؛ دیگران میگویند که همه ما به بهشت میرویم؛ گروهی دیگر ایمان دارند که ارواح گناهکاران به جایی برده میشوند تا شستشو داده شوند و برای جهان ابدی آماده میشوند. اما در کتابمقدس هیچکدام از موارد بالا به ما گفته نشده است.
گفتار خدا کاملاً مغایر و البته شفاف است.
"همان‌گونه که برای انسان یک بار مردن و پس از آن داوری مقرر است" (عبرانیان ۹:۲۷ ترجمه هزاره نو) کسیکه در رابطه درستی با خدا قرار دارد، به آسمان(بهشت مسیح) برده خواهد شد؛ تا ابدیت را در حضور پرجلال خدا بسر برد. برای سایرین مکانی دیگر در ابدیت وجود دارد. "جزای ایشان هلاکت جاودانی و دوری از حضور خداوند و محرومیت از جلالِ قدرت او خواهد بود" (دوم تسالونیکیان ۱:۹ ترجمه هزاره نو) کتابمقدس این مکان و وضعیت را "جهنم" می نامد.
جهنم در واقعیت امر وجود دارد.
کلمه و مفهوم جهنم بوسیله کلیسا و یا ادیان خلق نشده است. کتابمقدس حتی درباره جهنم بیشتر از بهشت سخن میگوید. زمانی یشوع (عیسی) مسیح از خدا پرستان زمانش پرسید: "ای ماران! ای افعی‌زادگان! چگونه از مجازات جهنم خواهید گریخت؟" (متی ۲۳:۳۳ ترجمه هزاره نو) با این پرسش، او نمیخواست به آنها توهین و یا آزار برساند. در جایی دیگر یشوع میگوید: "به شما نشان می‌دهم از که باید ترسید: از آن که پس از کشتن جسم، قدرت دارد به دوزخ اندازد. آری، به شما می‌گویم، از اوست که باید ترسید." (لوقا ۱۲:۵ ترجمه هزاره نو)
جهنم مکانی وحشتناک است.
تصویرهای بسیاری وجود دارد که این محل را ترسیم میکنند. تصاویر، محلی را از درد و رنج نشان میدهند که در آن ظلمت و آتش دیده میشوند. "و آنها را در کورۀ آتش خواهند افکند، جایی که گریه و دندان به دندان ساییدن خواهد بود." (متی ۱۳:۴۲ ترجمه هزاره نو) اینها سخنان سختی هستند؛ اینها نه تنها حقیقتند بلکه واقعیت نیز دارند. انسانهایی که در آنجا بسرمیبرند زیر غضب و لعنت خدا هستند. در آنجا هیچ چیز خوبی وجود ندارد؛ در آنجا یاری ومساعدتی وجود ندارد.
جهنم آخرین مکان است.
از جهنم راهی به بیرون و بازگشت وجود ندارد؛ و یا راه توبه نیست. از آنجا نمیتوان فرار کرد. این بدان معنیست که انسان بعد از مرگ نمیتواند از جایی به جای دیگر انتقال یابد: "از این گذشته، بین ما و شما پرتگاهی هست؛ آنان که بخواهند از اینجا نزد تو آیند نتوانند، و آنان نیز که آنجایند نتوانند نزد ما آیند." (لوقا ۱۶:۲۶ ترجمه هزاره نو) وحشت، تنهایی و رنج جهنم برای تعلیم و یا تربیت انسان نیستند؛ بلکه محکومیت ابدی که نتیجه گناه است.
جهنم مکانی است که خود شخص انتخاب کرده است.
"با سخت‌دلی و بی‌میلی خود نسبت به توبه، عقوبت خود را تا روز ظهور غضب خدا و داوری عادلانه او پیوسته شدیدتر می‌سازی. زیرا خدا به هرکس بر حسب کارهایی که کرده است، پاداش یا کیفر خواهد داد." ( رومیان فصل دوم آیه های ۵ و۶ ترجمه مژده) در جهنم و یا در بهشت مسیح، تنها افرادی وجود دارند، که خود انتخاب کرده اند تا آنجا باشند. خشم خدا بر آنانی افروخته میشود که یشوع مسیح را در زمان زندگیشان نپذیرفته اند و مطیع بی عدالتی شده اند. آنها نقشه نجات خدا را نپذیرفته و میخواستند بدون خدا زندگی کنند. خدا هم تصمیم آنها را پذیرفته است. بنابراین نمیتوان خدا را مقصر و یا گناهکار دانست.
ایجاد ترس و یا محبت؟
به مسیحیان تهمت زده میشود که با کلمه های "گناه" ویا "جهنم" میخواهند در دل انسانها ترس ایجاد کنند. چگونه میباید خدا عمل کند؟ آیا خدا میباید اجازه دهد تا انسانها بطرف بدبختی دوان دوان روان باشند؟ آیا این دوست داشتن است؟ کتابمقدس از انگیزه خدا سخن میگوید: من کسانی را توبیخ و تأدیب می‌کنم که دوستشان می‌دارم. پس به‌غیرت بیا و توبه کن. ( مکاشفه ۳:۱۹ ترجمه هزاره نو) اکنون زمان آن رسیده است که درباره چگونگی زندگیتان در مقابل راه جهنم و محبت خدا بیاندیشید و یکی را انتخاب کنید.
شما میتوانید همه دوازده آموزه را با فرمت PDF مجانی دانلود کنید.